Contionary:ordeelen

Skundavisk

Etymology

From or- + deelen

Pronunciation

• IPA: /ɔde:lɘn/

Verb

ordeelen (weak, third-person singular simple present ordeelt, past tense ordeelde, past participle ordeeld, past subjunctive ordeelde, auxiliary haven)

1. to judge

   Ðou kant mijne forhålding neet ordeelen.

   You can't judge my behaviour.

Inflection

infinitive		ordeelen
present participle		ordeelend
past participle		ordeeld
auxiliary		haven
	indicative		subjunctive
present	ik ordeele	wi ordeelen	ik ordeele	wi ordeelen
	ðou ordeelst	ji ordeelt	ðou ordeelst	ji ordeelt
	hi, si, hit ordeelt	si, Si ordeelen	hi, si, hit ordeele	si, Si ordeelen
preterit	ik ordeelde	wi ordeelden	ik ordeelde	wi ordeelden
	ðou ordeeldest	ji ordeeldet	ðou ordeeldest	ji ordeeldet
	hi, si, hit ordeelde	si, Si ordeelden	hi, si, hit ordeelden	si, Si ordeelden
imperative	ordeel	ordeelt (ji)