Contionary:rijden

Skundavisk

Etymology

From Middle Skundavisk rīden, from Old Skundavisk rīdan, from Halmisk rīdan, from Proto-Germanic *rīdaną.

Pronunciation

• IPA: /rɪjdɘn/

Verb

rijden (class 1 strong, third-person singular simple present ridet, past tense reed, past participle geriden, past subjunctive reede, auxiliary haven)

1. to ride

   Kant thou een ross rijden ?

   Can you ride a horse ?

Inflection

infinitive		rijden
present participle		rijdend
past participle		geriden
auxiliary		haven
	indicative		subjunctive
present	ik rijde	wi rijden	ik rijde	wi rijden
	thou ridst	ji rijdet	thou ridst	ji rijdet
	hi, si, hit ridet	si, Si rijden	hi, si, hit rijde	si, Si rijden
preterit	ik reed	wi reeden	ik reede	wi reeden
	thou reedst	ji reedet	thou reedest	ji reedet
	hi, si, hit reed	si, Si reeden	hi, si, hit reede	si, Si reeden
imperative	rijd	rijdet (ji)