Contionary:díne
Middle Annerish
Etymology
Borrowing from Goidelic díne. Derivation of the singulative is disputed; Bernthaler (1907) considers Proto-Celtic *geneta on account of the dental declension.
Pronunciation
(Annerish) IPA: /ˈdʲiːnʲə/ [ˈd̥͡ʑiˑɲə]
Noun
díne (runic:ᚿᛂᚿᛁ)
Coordinate terms
Inflection
Ⅱ ꜰᴇᴍ. | ɴᴏᴍ. | ɢᴇɴ. | ᴅᴀᴛ. | ᴠᴏᴄ. |
---|---|---|---|---|
ᴄᴏʟ. | díneʜ | dín(e)ʟ | dínıb | díneʟ |
sɢᴠ. | díne | díneth | dínıdʟ | dínıthʟ |
ᴘʟᴠ. | dínıdʟ | díneɴ | dínethaıb | dínedʟ |