Contionary:римытӏ

Guimin

Etymology

From Proto-Indo-European *h₁rémn̥t.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈrimɨtʼ]

Verb

римытӏ • (rimyt’)

1. to lie, to lay, to rest

   masculine singular past perfective indicative

   (please add the primary text of this usage example)

   (please add an English translation of this usage example)

рим "to lie, to lay, to rest"

			m		f		n
			sg	pl	sg	pl	sg	pl
inf			рим
pfv	ind	pres	римтӏ	риминтӏ	рәмтӏ	рәминтӏ	ымтӏ	ыминтӏ
		pst	римытӏ	римнинтӏ	рәмытӏ	рәмнинтӏ	ымытӏ	ымнинтӏ
		prf	ситтӏ	сиссинтӏ	ситтӏ	сиссинтӏ	ситтӏ	сиссинтӏ
		fut	римитӏиъ	римәнтӏиъ	рәмитӏиъ	рәмәнтӏиъ	ымитӏиъ	ымәнтӏиъ
		pass	римтӏә	римрә	рәмтӏә	рәмрә	ымтӏә	ымрә
	imp		римтӏуъ	риминтӏуъ	рәмтӏуъ	рәминтӏуъ	ымтӏуъ	ыминтӏуъ
	ptcp	npst	ымәнцӏ
		pst	ымнәнцӏ
		pass	ымы̄нәс
ipfv	ind	npst	ситтӏ	сисинтӏ	сәттӏ	сәсинтӏ	ситтӏ	ссинтӏ
		pst	иситтӏ	исисинтӏ	исәттӏ	исәсинтӏ	иттӏ	иссинтӏ
		pass	ситтӏә	сиръә	сәттӏә	сәръә	ттӏә	ррә
	ptcp	npst	ссәнцӏ
		pst	ссынәнцӏ
		pass	ссы̄нәс