Contionary:breken

Skundavisk

Etymology

From Middle Skundavisk breken, from Old Skundavisk brekan, from Halmisk ᛒᚱᛖᚲᚨᚾ (brekan), from Proto-Germanic *brekaną.

Pronunciation

• IPA: /brekɘn/

Verb

breken (class 4 strong, third-person singular simple present brikt, past tense brak, past participle gebroken, past subjunctive bræke, auxiliary haven)

1. to break

   Mijn son brak een glas.

   My son broke a glass.

Inflection

infinitive		breken
present participle		brekend
past participle		gebroken
auxiliary		haven
	indicative		subjunctive
present	ik breke	wi breken	ik breke	wi breken
	ðou brikst	ji brekt	ðou brikst	ji brekt
	hi, si, hit brikt	si, Si breken	hi, si, hit breke	si, Si breken
preterit	ik brak	wi braken	ik bræke	wi bræken
	ðou brakst	ji brakt	ðou brækest	ji bræket
	hi, si, hit brak	si, Si braken	hi, si, hit bræke	si, Si bræken
imperative	brek	brekt (ji)