Contionary:besleuten

Skundavisk

Etymology

From From be- + sleuten.

Pronunciation

• IPA: /sləʊtən/

Verb

besleuten (class 2 strong, third-person singular simple present beslietet, past tense besloot, past participle besloten, past subjunctive besløte, auxiliary haven)

1. to decide, to determine

   Si beslooten, the stad te forlaten.

   They decided to leave the town.

Inflection

infinitive		besleuten
present participle		besleutend
past participle		besloten
auxiliary		haven
	indicative		subjunctive
present	ik besleute	wi besleuten	ik besleute	wi besleuten
	thou beslietst	ji besleutet	thou beslietst	ji besleutet
	hi, si, hit beslietet	si, Si besleuten	hi, si, hit besleute	si, Si besleuten
preterit	ik besloot	wi beslooten	ik besløte	wi besløten
	thou beslootst	ji beslootet	thou besløtest	ji besløtet
	hi, si, hit besloot	si, Si beslooten	hi, si, hit besløte	si, Si besløten
imperative	besleut	besleutet (ji)