Contionary:feghten
Jump to navigation
Jump to search
Skundavisk
Etymology
From Middle Skundavisk feghten, from Old Skundavisk fehtan, from Halmisk ᚠᛖᚻᛏᚨᚾ (fehtan), from Proto-Germanic *fehtaną.
Pronunciation
- IPA: /ɸɛçtɘn/
Verb
feghten (class 4 strong, third-person singular simple present fightet, past tense faght, past participle gefoghten, past subjunctive fæghte, auxiliary haven)
- (intransitive) to fight
- Si faghten for sijne reghte.
- They fought for their rights.
- Si faghten for sijne reghte.
- (transitive) to fight
- Ik feghte unreghtwærdigheed.
- I'm fighting injustice.
- Ik feghte unreghtwærdigheed.
Inflection
| infinitive | feghten | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | feghtend | |||
| past participle | gefoghten | |||
| auxiliary | haven | |||
| indicative | subjunctive | |||
| present | ik feghte | wi feghten | ik feghte | wi feghten |
| thou fightest | ji feghtet | thou fightest | ji feghtet | |
| hi, si, hit fightet | si, Si feghten | hi, si, hit feghte | si, Si feghten | |
| preterit | ik faght | wi faghten | ik fæghte | wi fæghten |
| thou faghtest | ji faghtet | thou fæghtest | ji fæghtet | |
| hi, si, hit faght | si, Si faghten | hi, si, hit fæghte | si, Si fæghten | |
| imperative | feght | feghtet (ji) | ||