Contionary:begrijpen

Skundavisk

Etymology

From be- + grijpen

Pronunciation

• IPA: /bɘgrɪjpɘn/

Verb

begrijpen (class 1 strong, third-person singular simple present begript, past tense begreep, past participle begripen, past subjunctive begreepe, auxiliary haven)

1. to grasp, to understand roughly

   Þanke mijnes gryndlijken kennis af danisk kann ik swedisk begrijpen.

   Thanks to my basic knowledge of Danish I can grasp Swedisk.

2. to conceive

   Solke wijskyndige forwrype sind hard te begrijpen.

   Such mathematical objects are hard to conceive.

Inflection

infinitive		begrijpen
present participle		begrijpend
past participle		begripen
auxiliary		haven
	indicative		subjunctive
present	ik begrijpe	wi begrijpen	ik begrijpe	wi begrijpen
	ðou begripst	ji begrijpt	ðou begripst	ji begrijpt
	hi, si, hit begript	si, Si begrijpen	hi, si, hit begrijpe	si, Si begrijpen
preterit	ik begreep	wi begreepen	ik begreepe	wi begreepen
	ðou begreepst	ji begreept	ðou begreepest	ji begreepet
	hi, si, hit begreep	si, Si begreepen	hi, si, hit begreepe	si, Si begreepen
imperative	begrijp	begrijpt (ji)