Contionary:geskeen

Skundavisk

Etymology

From Middle Skundavisk geskehen, from Old Skundavisk gaskehan, from Halmisk ᚷᚨᛊᚲᛖᚻᚨᚾ (gaskehan), from Proto-Germanic *skehaną.

Pronunciation

• IPA: /ɟəʃe:n/

Verb

geskeen (class 5 strong, third-person singular simple present geskit, past tense geskå, past participle geskeen, past subjunctive geskæe, auxiliary wesen)

1. to happen, to occur

   Somthing seer swår geskå.

   Something very serious happened.

Inflection

infinitive		geskeen
present participle		geskeend
past participle		geskeen
auxiliary		wesen
	indicative		subjunctive
present	ik geskee	wi geskeen	ik geskee	wi geskeen
	thou geskist	ji geskeet	thou geskist	ji geskeet
	hi, si, hit geskit	si, Si geskeen	hi, si, hit geskee	si, Si geskeen
preterit	ik geskå	wi geskån	ik geskæe	wi geskæen
	thou geskåst	ji geskåt	thou geskæest	ji geskæet
	hi, si, hit geskå	si, Si geskån	hi, si, hit geskæe	si, Si geskæen
imperative	geskee	geskeet (ji)