Contionary:kennen

From Linguifex
Jump to navigation Jump to search

Skundavisk

Etymology

From Middle Skundavisk kennen, from Old Skundavisk kennan, kaennian, from Halmisk ᚲᚨᚾᚾᛃᚨᚾ (kannjan), from Proto-Germanic *kannijaną.

Pronunciation

Verb

kennen (mixed, third-person singular simple present kennt, past tense kande, past participle gekand, past subjunctive kænde, auxiliary haven)

  1. to know
    Ik kenne hin well.
    I know him well.

Inflection

infinitive kennen
present participle kennend
past participle gekand
auxiliary haven
indicative subjunctive
present ik kenne wi kennen ik kenne wi kennen
thou kennst ji kennt thou kennst ji kennt
hi, si, hit kennt si, Si kennen hi, si, hit kenne si, Si kennen
preterit ik kande wi kanden ik kænde wi kænden
thou kandest ji kandet thou kændest ji kændet
hi, si, hit kande si, Si kanden hi, si, hit kænde si, Si kænden
imperative kenn kennt (ji)

Usage notes

Synonyms

Derived terms

Related terms